ดอกไม้ทะเลดาวรุ่งแสดงให้เห็นว่าผลกระทบของมลพิษทั่วไปนั้นกว้างขวางเพียงใด
ไม่มีความลับใดที่สารก่อมลพิษทั่วไปอย่างไนเตรต (จากปุ๋ย) และพทาเลต (จากพลาสติก) สามารถเป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตหลากหลายชนิด รวมถึงผู้คนด้วย ตัวอย่างเช่น เมื่อมีคนกินไนเตรตเข้าไป ร่างกายสามารถเปลี่ยนเป็นไนไตรต์ได้ ซึ่งขัดขวางความสามารถของเลือดในการขนส่งออกซิเจน ในทารก สิ่งนี้สามารถนำไปสู่ภาวะที่เรียกว่าblue baby syndrome ในขณะเดียวกัน พทาเลตอาจเชื่อมโยงกับปัญหาไต ตับ และระบบการสืบพันธุ์ในมนุษย์ มลพิษเหล่านี้ยังทำลายล้างสัตว์น้ำได้อีกด้วย
การ ศึกษาใหม่ที่นำโดยนักชีววิทยา Karen Echeverri ที่ห้องปฏิบัติการชีววิทยาทางทะเล (MBL) ใน Woods Hole รัฐแมสซาชูเซตส์ แสดงให้เห็นว่าความเสียหายจากการสัมผัสไนเตรตและพทาเลตนั้นกว้างขวางเพียงใด ในการทดสอบในห้องปฏิบัติการ Echeverri และเพื่อนร่วมงานของเธอแสดงให้เห็นว่าสารมลพิษเหล่านี้สามารถส่งผลกระทบต่อทุกสิ่งตั้งแต่การพัฒนาร่างกายโดยรวมของสัตว์ไปจนถึงการสร้างไมโครไบโอม บางทีสิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือการศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าผลที่ตามมาทั้งหมดเหล่านี้สามารถส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งได้ นั่นคือดอกไม้ทะเลดวงดาว
มีถิ่นกำเนิดในหนองน้ำเค็มบนชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกของอเมริกาเหนือ ดอกไม้ทะเลดวงดาวมีขนาดไม่ใหญ่ไปกว่าเมล็ดข้าว พวกเขาดูเหมือน “หลอดที่มีเส้นสปาเก็ตตี้อยู่ด้านบน” ตามที่ Sylvia Klein หนึ่งในผู้เขียนการศึกษากล่าว
ที่ MBL ไคลน์มีแนวโน้มที่จะจานที่เต็มไปด้วยตัวอ่อนดอกไม้ทะเลที่ได้รับโพแทสเซียมไนเตรตและไดออคทิลพทาเลตในระดับที่เทียบได้กับที่พบในบึงเกลือใกล้เคียง ไคลน์ยังเลี้ยงกลุ่มในน้ำเกลือที่สะอาดเป็นกลุ่มควบคุม
ภายในไม่กี่สัปดาห์ ไคลน์เริ่มสังเกตเห็นความแตกต่าง ร่างของดอกไม้ทะเลเด็กใสและพวกมันกินกุ้งน้ำเกลือสีส้ม “คุณสามารถดูได้จริง ๆ ว่าพวกเขากำลังกินหรือไม่” ไคลน์กล่าว แต่ดอกไม้ทะเลที่อาศัยอยู่ในน้ำที่มีมลพิษไม่กินอาหาร พวกมันก็เล็กลงเช่นกัน ข้อสังเกตเหล่านี้กระตุ้นให้นักวิจัยตรวจสอบพัฒนาการของดอกไม้ทะเลเพิ่มเติม ไคลน์ ซึ่งปัจจุบันเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยมินนิโซตากล่าว
การสืบสวนของทีมได้เปิดเผยผลกระทบอื่นๆ มากมาย นักวิจัยพบว่าดอกไม้ทะเลที่สัมผัสกับมลพิษมีหนวดน้อยกว่าที่จะจับอาหาร พวกเขาประสบกับการเปลี่ยนแปลงที่ละเอียดอ่อนอื่นๆ ด้วยเช่นกัน
แม้ว่าดอกไม้ทะเลดาวรุ่งมักจะสามารถงอกขึ้นใหม่ส่วนต่างๆ ของร่างกายที่ถูกตัดขาดได้ เช่น หนวดและคอหอย ซึ่งพวกมันใช้กิน และเมื่อนักวิจัยใช้สีเรืองแสงกับเซลล์ที่กัดบนหนวดของดอกไม้ทะเล พวกเขาพบว่าดอกไม้ทะเลที่ปนเปื้อนมีเหล็กในน้อยกว่า
Emil Ruff นักวิจัยอีกคนของ MBL ได้วิเคราะห์ชุมชนจุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่ในและบนดอกไม้ทะเล สิ่งเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน Ruff พบว่าใน microbiomes ของดอกไม้ทะเลที่อาศัยอยู่ในน้ำที่มีไนเตรตมีแบคทีเรียจำนวนมากที่สามารถเผาผลาญไนเตรตได้ เขาบอกว่าเป็นไปได้ว่าสารเมแทบอลิซึมของไนเตรตเหล่านี้อาจช่วยดอกไม้ทะเลโดยการประมวลผลไนเตรตบางส่วนที่ทำร้ายพวกมัน “เราไม่รู้” เขากล่าว
จะต้องมีการตรวจสอบเพิ่มเติมเพื่ออธิบายอย่างชัดเจนว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเกิดขึ้นได้อย่างไร สำหรับตอนนี้ การวิจัยแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการปกป้องน้ำจากมลพิษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบึงเกลือพื้นเมืองของดอกไม้ทะเล
การป้องกันมลพิษจากไนเตรตและพาทาเลตก็มีความสำคัญต่อผู้คนเช่นกัน ท้ายที่สุด Carys Mitchelmore นักพิษวิทยาทางน้ำแห่งมหาวิทยาลัยแมริแลนด์ซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการวิจัยกล่าว คนส่วนใหญ่บนโลก—มากกว่าครึ่ง—อาศัยอยู่ใกล้ชายฝั่ง ผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เหล่านี้มีส่วนทำให้เกิดมลพิษ แต่ก็ได้รับผลกระทบจากมลภาวะนี้ ร่วมกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ทั้งหมดในระบบนิเวศด้วย
“มันเหมือนกับการตรวจสอบความเป็นจริง” Echeverri กล่าว “เพราะคุณตระหนักว่า โอ้ พระเจ้า ทุกครั้งที่เราว่ายน้ำ เรากำลังดื่มน้ำนี้ด้วย และสัตว์อื่นๆ ทั้งหมด—สัตว์ขนาดเล็กที่อาศัยอยู่ในมหาสมุทร—และพืช ล้วนได้รับผลกระทบจากมลพิษเหล่านี้”
แต่เรามักไม่คิดถึงพวกเขา Echeverri กล่าวเสริมว่า “เพราะเราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า”
