มันช่างดีเหลือเกิน
หากคุณชอบความมหัศจรรย์ของการหว่านเสน่ห์ไปทั่วร้านวิดีโอที่มีโปสเตอร์หนังปูพรม อวดความรู้ด้านภาพยนตร์อย่างเอิกเกริกของคุณด้วยบทวิจารณ์ขนาดเล็กที่ไม่ได้ร้องขอ ท่ามกลางงานที่เป็นไปไม่ได้ในการคัดเลือกภาพยนตร์เพียงเรื่องเดียวเพื่อความสมบูรณ์แบบ คืนต่อมา คุณตกหลุมรัก Jack Black ในThe Holiday อย่างหนัก
ด้วยบล็อกบัสเตอร์ที่เหลือเพียงหนึ่งเดียวในโลกความคิดถึงร้านวิดีโอจริงจึงไม่ใช่เรื่องใหม่ ในความเป็นจริงซีรีส์ Netflix ของ Vanessa Ramos เกี่ยวกับร้าน Blockbuster แห่งสุดท้ายกำลังสตรีมแบบแดกดัน ผู้คนสร้างร้านวิดีโอส่วนตัวทั้งหมดในห้องใต้ดิน ล่าสุดฉันเคยไปร้านวิดีโอที่ใกล้ที่สุดคือร้านป็อปอัพในลอนดอนของ Netflix สำหรับ ร้าน Fear Streetและฉันจะใช้ชีวิตอยู่ในทางเดินที่โชกไปด้วยเลือดหลายวัน แต่ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งจากปี 2549 เข้ามาในยุคนี้ด้วยความสนุกสนานรื่นเริง และเราจะไม่มีวันปล่อยมือไป
หนังตลกสลับบ้านทั้งหมดนี้สนุกพอที่จะดูได้ตลอดทั้งปี แต่ทุกครั้งที่ฉันดูฉากหนึ่งในrom-com เทศกาลคริสต์มาสที่มีเสน่ห์ของ Nancy Meyersความคิดถึงร้านวิดีโอที่เลิกรากันไปนานก็ผุดขึ้นมาใหม่ ด้วยความละเอียดอ่อนของ Jack Black “scraaaaahdle-daaaah” ผ่านเพลงประกอบภาพยนตร์ต่างๆ
มาจัดฉาก(อีกแล้ว) เป็นวันคริสต์มาสอีฟ ไอริส ซิมป์กินส์ (เคต วินสเล็ต) กำลังนั่งอยู่ในที่พักที่เปลี่ยนจากบ้านของเธอในลอสแองเจลิส โดยมีแผนที่จะมุ่งหน้าไปที่ร้านวิดีโอเพื่อเช่าภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยความเอร็ดอร่อย ซึ่งแนะนำโดยอาเธอร์ ตำนานฮอลลีวูดของเธอ แอ๊บบอต (อีไล วัลลัค)
เพื่อนใหม่ ไมลส์ (แจ็ค แบล็ค) เสนอบริษัทของเขาและร่วมกับเธอด้วยแฟรบปูชิโน่สองแก้วที่มีวิปครีมต่างกันที่ร้าน — เอาล่ะสวัสดีตุ๊กตาตัวใหญ่ ในฐานะนักแต่งเพลงประกอบภาพยนตร์ ไมลส์ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ โดยย้ายไปอยู่ในลำดับดีวีดีแนะนำที่มีพลังงานสูงซึ่งมาพร้อมกับBe Kind Rewind ของแบล็กเองที่ ตรงกับเพลงธีมแต่ละเพลงของ School of Rock “ฉันจะทดสอบคุณในภายหลัง” เขาหยอกล้อ ขณะที่วินสเล็ตยืนหัวเราะคิกคัก
“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก แชคคาคาคากะ…” แบล็กม้วนไหล่อย่างไม่กระพริบตาอย่างไม่กระพริบของนักแต่งเพลงChariots ของ Vangelis ธีม ไฟโยนข้อความไม่พอใจเกี่ยวกับการ “คะแนนอิเล็กทรอนิกส์ไปสู่ระดับใหม่”
เดินเล่นไปตามทางเดิน Miles ย้ายไปที่Driving Miss Daisyด้วยธีมของ Hans Zimmer ที่อ้างอิงได้ไม่รู้จบและเป็นเอกลักษณ์ของ Black
“คุณจำได้ไหมว่ามันยอดเยี่ยมแค่ไหน รูเดิ้ล-ดีตุน-ดู, สกรอเดิ้ล-ดีตุน-ดู, โรเดิ้ล-ดีดุน-ดู ดา ดเวห์-เดห์น-เดห์น-เดห์นSASSY “
ด้วยกำลังใจของไอริสให้เดินหน้าต่อไปกับ “เกมร้าย” ที่นิยามตัวเองว่าเป็น “เกมร้าย” ไมล์สจึงโน้มน้าวใจด้วยเพลง “Tara’s Theme” ของ Max Steiner จากGone with the Wind “บางครั้งฉันประหม่าเกี่ยวกับฉัน — RAH-DAAAAAH DA DAAAAAH! AND SCRAHDLE DAAAAAH! AAARE YOUUUU EMBAAAARRASSED — โดยเกมนี้ ฉันเริ่มเล่นหรือยัง”
จากนั้น เรามาดูคะแนน “ยอดเยี่ยม” ของ John William สำหรับJaws คำแนะนำที่จริงจังอย่างน่าขันจากคะแนน The Missionของ Ennio Morricone และการแสดงตลกหน้าด้านจาก Dustin Hoffman ในช่วงที่ Miles ยกย่องThe Graduate
จากการดำน้ำลึกของ Bustleเมเยอร์สกล่าวว่าฉากส่วนใหญ่ถูกด้นสดโดยแบล็ก เกินพารามิเตอร์พื้นฐานของฉาก ความสามารถพิเศษของแบล็กในการสร้างคอเมดี้เพลงโอเปร่าระดับเวทีจากเรื่องธรรมดาๆ ปรากฏอยู่เต็มจอ ท่ามกลางหนังโรแมนติก-คอมเมดี้ และมันก็ลงเอยทำให้ความเชื่อมั่นที่ไม่ถูกยับยั้งของ Miles ในภาพยนตร์ของเขาทำคะแนนเนิร์ดได้อย่างน่าดึงดูดใจเป็นพิเศษ และทำให้ Black กลายเป็นนักแสดงนำแนวโรแมนติกสมัยใหม่ที่เจิดจรัสโดยสิ้นเชิง
